Θεωρήθηκε δικαιολογημένα πρωτομάστορας του τραγουδιού στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα και υπήρξε ένας από τους τελευταίους της σχολής ρεμπέτικου και λαϊκού στην οποία ανήκαν φυσιογνωμίες όπως οι Μάρκος Βαμβακάρης, Παναγιώτης Τούντας, Μπαγιαντέρας (Δημήτρης Γκόγκος), Γιάννης Λελάκης κ.ά. Η 45χρονη πορεία του απέδωσε εκατοντάδες τραγούδια που πέρασαν στα χείλη του κόσμου, όπως το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Εβίβα ρεμπέτες», «Ένα τραγούδι απ’ τ’ Αλγέρι», «Μάγκας βγήκε για σεργιάνι». Άφησε όμως πίσω του και το εμβληματικό τραγούδι «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» που μεγάλωσε και μεγαλώνει γενιές και γενιές. Ο λόγος για τον γεννημένο στα Τρίκαλα το 1922 Απόστολο Καλδάρα που εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 8 Απριλίου 1990 σε ηλικία 68 ετών και νικημένος από τον καρκίνο.
Είναι η εποχή που ο Απόστολος Καλδάρας δημιουργεί τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Μια σοβαρή ασθένεια που ταλαιπωρούσε την κόρη του (αργότερα αυτή η αρρώστια θα της στερήσει τη ζωή), ωστόσο, δεν αφήνει τον συνθέτη να «καθαρίσει» το μυαλό του. Μαζί με την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου έχουν βάλει τις βάσεις ώστε να γράψουν το «λίγο- λίγο θα με συνηθίσεις». Ο Καλδάρας έχει στα χέρια του ένα εξαιρετικά δυνατό κουπλέ αλλά του λείπει ένα -αντίστοιχης δυναμικής- ρεφρέν. Το μυαλό του, ωστόσο, έχει κολλήσει. Μαζί με τον Μιχάλη Μενιδιάτη που αργότερα θα το τραγουδήσει προσπαθούσαν να βρουν το κατάλληλο. Ξαφνικά ο Καλδάρας γυρνάει στον Μενιδιάτη και του λέει «το βρήκα». Λίγες στιγμές αργότερα του τραγουδάει: «τι θα γίνω μες τη ζωή, αν ξυπνήσω ένα πρωί και κοιτάξω την αγκαλιά μου από μέσα να λείπεις εσύ…»! Ο συγκεκριμένος στίχος ακόμα και σήμερα τραγουδιέται ως ένας από τους πλέον ερωτικούς. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως ο Καλδάρας τον έγραψε έχοντας στο μυαλό του πως είναι πιθανόν να χάσει το παιδί του.
